Barendrecht heeft veel inwoners die zich als vrijwilliger inzetten voor de samenleving. Tijdens de lintjesregen werd een deel daarvan eind april traditiegetrouw in het zonnetje gezet. Kees van den Heuvel was één van de gelukkigen die, namens de koning, een koninklijke onderscheiding ontving uit handen van burgemeester Ronald Schneider. Hoewel Kees al tientallen jaren vrijwilligerswerk doet, was hij toch verrast. “Ik ben blij met de waardering voor mijn inzet.”

Zoals het vaak gaat met vrijwilligerswerk: je rolt van het ene in het andere. Zo ging het ook bij Kees. Voor de Immanuëlkerk is hij al sinds 1998 werkzaam als vrijwilliger in diverse functies, zoals (hulp)koster en lid van de schoonmaakploeg. Ook is hij betrokken bij de ‘Polencommissie’ van de kerk. Deze organiseert met medewerking van een flink aantal kerken en scholen al 18 jaar een schoenendoosactie voor Poolse kinderen, en de laatste jaren ook voor Oekraïense kinderen. “Dat zijn ieder jaar grote acties. We zamelen heel veel schoenendozen met inhoud in. In sommige dozen zitten een paar pennen en stiften, andere zitten barstensvol met speelgoed. Wij sorteren vervolgens dozen op leeftijdscategorie en voor jongens en meisjes. Vervolgens laden we alles in busjes en delen we de cadeautjes in Polen uit. Ik ben twee keer mee geweest. Een flinke reis, van zo’n 14 tot 15 uur. Het is fijn dat je iets voor kinderen kunt doen die het minder hebben. Vaak gaat het om wezen of halfwezen. Die zijn zielsgelukkig met zo’n gevulde schoenendoos.”

Boodschappen
Kees was daarnaast ook lange tijd ‘kruidenierkoerier’ bij KijkopWelzijn. “Dan deed ik boodschappen voor wie dat zelf niet meer kon. Ik kreeg vaak hele specifieke lijstjes mee. Daar stond niet gewoon ‘tandpasta’ op, maar ook het merk en de kleur van de tube. Dat begrijp ik ook wel. Als je een stukje zelfstandigheid inlevert, wil je wel graag dat de rest zoveel mogelijk blijft zoals het is. Dus met producten in huis die je gewend bent.”

Levensverhalen
Op het moment van het interview is Kees net terug van een andere vrijwilligersklus: die van shuttlechauffeur bij het Ikazia Ziekenhuis. “Daar ben ik in 2014 mee begonnen, het jaar dat ik met pensioen ging. Ik breng patiënten van de parkeergarage naar de hoofdingang en omgekeerd. In die paar minuten hoor ik soms hele levensverhalen. Velen zijn gespannen voor hun afspraak, dus als ik merk dat iemand daar behoefte aan heeft probeer ik diegene op zijn of haar gemakt te stellen. Dat zou ik zelf ook fijn vinden.” Kees vindt het fijn dat zijn vrouw hem steunt bij zijn vrijwilligerswerk. “Ze staat er volledig achter. Je hoort vaak dat er zo weinig vrijwilligers te vinden zijn, maar het werk moet wel gebeuren. Daarom draag ik er graag aan bij.”